پیشبینیای جالب برای گوشیهای هوشمند در دو دههی آینده!
تصور کنید به دوران رایانههای اولیه برگردیم که در ابتدای ورود به خانهها تنها صفحه نمایشهای سبز رنگ داشتند و از فلاپیهای پر ظرفیت (کاملا شوخی) با توان دخیره سازی ۳۶۰ کیلوبایت داده استفاده میکردند! از آن زمان مدت زیادی نمیگذرد، اما شاید تصور فناوریهای آن دروان برایمان عجیب و حتی خندهدار باشد. تصور کنید یک مهندس کامپیوتر از آن زمان به سال ۲۰۱۸ بیاید و ما گوشی هوشمند خود را در اختیار او بگذاریم و از مشخصات آن برایش بگوییم. چه حالی پیدا خواهد کرد؟

قطعا نسلهای آینده نیز دربارهی گوشیهای هوشمند امروزی چنین حالتی خواهند داشت. در گذشته دولتها برای فناوریهایی که امروزه در جیب خود جابجا میکنیم هزینههای زیادی میپرداختند. حتما شما هم شنیدهاید که ناسا برای ارسال انسان به کرهی ماه از رایانههایی استفاده کرده است توان پردازشی آنها از یک گوشی هوشمند میانردهی امروزی کمتر بود. حال تصور کنید فردی از سال ۲۰۴۰ به زمان حال بیاید و گوشیهای هوشمند امروزی را ببیند. نظرش چه خواهد بود؟ گوشیهای هوشمند آن زمان به چه شکل خواهند بود؟ کسی نمیداند، اما پیش بینیها به شرح زیر است:
ظاهر
در آینده گوشیهای هوشمند علاوه بر جک ۳.۵ میلیمتری هدفون، پورت شارژر و کلیدهای تنظیم صدا را نیز از دست میدهند. پیش بینی چنین اتفاقی سخت نیست. آن چه برای گوشیهای هوشمند آینده تصور میشود این است که تمامی بدنهی آنها از نمایشگری تشکیل شده که همواره روشن است. زمانی که دستگاه قفل باشد مانند یک بلوک شیشهای، نقرهای یا طلایی به نظر میرسد و از هر سمت که گوشی را بردارید، هما ن سمت صفحهی هوم خواهد بود. اگر پس از مدتی رنگ بدنهی گوشی خود خسته شوید، میتوانید با رفتن به بخش تنظیمات، رنگ آن را تغییر دهید و حتی آن را متناسب با رنگ پوشش خود تنظیم کنید و یا حتی فراتر از آن، پوستههای متحرکی که با انیمیشنهای مختلف تغییر رنگ میدهند!

برای سال ۲۰۴۰ میتوان شیشههای نشکنی را تصور کرد که خط و خش یا شکستگی گوشی را به یک خاطره تبدیل میکنند. بریدگی موجود در بالای نمایشگر گوشیهای فعلی تنها در موزههای فناوری به چشم میخورند و تمامی سنسورها، حتی دوربین و اسپیکر در زیر نمایشگر قرار میگیرند. اما اگر مشکلی برای گوشی پیش بیاید، چطور میتوان پلمپ دستگاهی را باز کرد که تمامی بدنهی آن از نمایشگر تشکیل شده است، خب برای این کار باید دستگاه را به کارخانه مرجوع کرد تا با الماس برش بخورد، اجزای سالم و قابل استفادهی آن برداشته شود تا مجدد از آن استفاده کرد و بدنهی آن نیز دور انداخته شود. شاید بتوان از این موضوع به عنوان جنبهی منفی آینده ی این نوع فناوری نام برد، زیرا زبالههای الکترونیک را افزایش میدهد.
دوربینها
شاید بهتر باشد بگوییم که عملکرد دوربینهای گوشیهای هوشمند آیندهی شما از چشمانتان بهتر خواهد بود. اولترا اسلوموشن با نرخ 16K، زوم اپتیکال 20x، ثبت عکس و ویدیوی مادون قرمز، دوربین حساس به گرما، دوربینهای فراصوت و ... همگی پیش بینیهای کارشناسان برای آیندهی دوربین اسمارتفونهاست.

قابلیتهای امنیتی
گوشی هوشمند سال ۲۰۴۰ دیگر به استفاده از چهره، صدا و اثر انگشت برای باز کردن قفل گوشی استفاده نخواهند کرد؛ البته با وجود بدنهای که سرتاسر نمایشگر است، تمام سطح گوشی قابلیت تشخیص اثر انگشت را خواهد داشت. گوشیهای هوشمند آینده، شما را از طریقهی در دست گرفتن گوشی در دستانتان تشخیص میدهند. تا زمانی که شما خودتان به شخص دیگری اجازهی استفاده از گوشی را ندهید، هیچ کس نمیتواند قفل آن را باز کند. برای تامین امنیت بیشتر، گوشی چشمهای شما و پیکسلهایی که در صفحه نمایش اصلی وجود دارند را رهگیری میکند تا زاویهی دید شما را تنظیم کند و شما تنها کسی خواهید بود که محتوای نمایش داده شده را خواهید دید. صدا نیز به صورت اختصاصی برای شما پخش خواهد شد.
صحبت از رهگیری چشمها شد، با استفاده از این فناوری دیگر نیازی نیست که از انگشت و لمس صفحه برای انتخاب موارد و مرور صفحات استفاده کرد؛ حتی میتوان از چشمها برای تایپ کردن نیز استفاده کرد. بنابراین، گوشیهای آینده را میتوان هندزفری نامید.
باتری
قصد نداریم مادهی مورد استفاده در باتریهای آینده را حدس بزنیم، اما اگر این باتریها نتوانند تا حداقل ۵ روز عمر مفید ارایه دهند، باید گفت که دنیای فناوری درجا زده است!

بهبودهای ایجاد شده در گوشیهای هوشمند آینده با فناوریهای جدید میتوانند امکان شارژ دستگاه با استفاده از حرکتهای گوشی، نور آفتاب و گرمای چیپست تامین شود، البته اگر تا آن زمان استفاده از چیپهای سیلیکونی منسوخ نشده باشد!
پردازنده، پردازندهی گرافیکی و هوش مصنوعی
شاید تا آن زمان هوش مصنوعی به حدی نرسیده باشد که بتواند بحرانهای بزرگ را حل و یا صلح پایدار ایجاد کند، اما به حدی قوی خواهد بود که بتواند هر نقطهای که در میدان دید دوربین قرار دارد را به خوبی تشخیص دهد و اطلاعاتی را دربارهی آن به شما ارایه کند؛ حتی دربارهی افراد حاضر. دستیار هوشمند شما نه تنها قادر به برقراری تماسهای تلفنی است، بلکه میتواند به شما دربارهی دخل و خرجتان هم مشورت دهد.
حتی میتوان تصورات را یک قدم فراتر برد: گوشی میتواند با استفاده از مجموعهی سنسورهای به کار رفته در زیر نمایشگر و تحلیل تعریق دستان شما، ناهنجاریهای احتمالی در وضعیت کلی سلامت شما را اعلام کند. شاید نتواند نوع بیماری را دقیقا پیش بینی کند، ولی میتواند به شما تذکر بدهد که چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید.
پردازندهی دستگاه توانایی پردازش همه کارهایی که امروز بسیار سنگین تصور میشوند یا حتی بازیهای فوق سنگین را در بستر رایانش ابری و نسل ارتباطی فوق سریع 6G را خواهد داشت. بنابراین، داشتن رایانههای دسکتاپ بیمعنی خواهد بود!
اما اگر ماوس و صفحه کلید و مانیتور بخواهیم چطور؟! خیالتان راحت باشد، زیرا همین حالا هم میتوان با استفاده از برخی مدلهای سامسونگ و هوآوی این لوازم جانبی را به گوشی هوشمند متصل کرد و محیط دسکتاپ را تجربه کرد. اما در آن زمان دیگر نیاز نیست گوشی خود را از جیبتان در بیاورید. گوشیهای سال ۲۰۴۰ (اگر توسط اپل ساخته نشده باشند)، میتوانند چند سیستم عامل را پشتیبانی کنند.
حافظه داخلی و رم
این بخش همیشه جنبهی کسل کنندهی گوشیهای هوشمند بوده است، پس بیایید با حافظهی ۱۰ ترابایتی و رم ۳۲ گیگابایتی از نوع DDR7 شروع کنیم.
ویژگیهای اضافی
- سنسور تشخیص گازهای سمی محیط اطراف
- تشخیص وزن اجسام با قرار دادن آنها روی بدنهی پوشیده شده از شیشهی نشکن
- نقشه برداری سه بعدی به لطف استفاده از واقعیت افزوده
- پوشش آنتی باکتریال
- تشخیص حرکات در محیط در زمان خواب شما و به منظور هشدار و جلوگیری از ورود سارقین
- شناسنامهی مجازی به لطف سیستمهای امنیتی پیشرفتهی دستگاه که شما را از حمل مدارک شناسایی بینیاز میکند

اینها بخشی از پیش بینیهایی است که برای گوشیهای هوشمند حدود ۲۰ سال آینده متصور شدهاند و ممکن است ویژگیها و فناوریهای قدرتمندتر و جذابتری به آنها اضافه شود که در حال حاضر از تصورات ما خارج باشد. نظر شما دربارهی آیندهی گوشیهای هوشمند چیست؟